ของต้องห้าม (PROHIBITED GOODS)
หมายถึง สิ่งของที่กฎหมายกำหนดห้ามไม่ให้นำเข้า หรือส่งออกไปนอกราชอาณาจักร โดยเด็ดขาด
หากผู้ใดนำเข้าหรือส่งออกไปนอกราชอาณาจักร มีความผิดต้องรับโทษตามกฎหมายที่เกี่ยข้อง
เป็นความผิดมาตรา 244 และมาตรา 246 แห่งพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2560
ตัวอย่างสินค้าต้องห้ามในการนำเข้า-ส่งออก มีดังนี้
- สารเสพติด
- วัตถุ หรือสื่อลามก
- ธนบัตร หรือเหรียญกษาปณ์ปลอม
- สินค้าละเมิดลิขสิทธิ์และทรัพย์สินทางปัญญา
- สัตว์ป่าสงวน หรือสัตว์ที่อยู่ในบัญชีควบคุมของอนุสัญญาไซเตส
ของต้องกำกัด (RESTRICTED GOODS)
หมายถึง สิ่งของที่กฎหมายกำหนดว่าถ้ามีการนำเข้า หรือส่งออกไปนอกราชอาณาจักร ต้องได้รับอนุญาตหรือปฏิบัติติตามข้อกำหนดนั้นๆให้ครบถ้วน เช่น ต้องมีใบอนุญาตการนำเข้าและส่งออก ต้องปฏิบัติตามประกาศเกี่ยวกับฉลากหรือใบรับรองการวิเคราะห์หรือเอกสารกำกับยา เป็นต้น หากผู้ใดนำเข้าของต้องกำกัดหรือส่งออกผ่านราชอาณาจักร โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่ปฏิบัติตามที่กฎหมายกำหนดไว้ให้ครบสมบูรณ์ จะมีโทษความผิดตามที่กำหนดเอาไว้ในกฎหมายนั้นๆ และเป็นความผิดตามมาตรา 244 และ มาตรา 246 แห่งพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ.2560
ตัวอย่างสินค้าต้องกำกัดในการนำเข้า-ส่งออก มีดังนี้
- ยา ต้องขอใบอนุญาตจากองค์การอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข
- เครื่องสำอางควบคุมต้องขอใบอนุญาตจากองค์การอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข
- อาวุธปืน วัตถุระเบิด ต้องขอใบอนุญาตจากกระทรวงมหาดไทย
- โบราณวัตถุ พระพุทธรูป ต้องขอใบอนุญาตจากกรมศิลปากร
- บุหรี่ เครื่องดื่มแอลกฮอล์ ต้องขอใบอนุญาตจากกรมสรรพสามิต
- สัตว์ป่าต้องขอใบอนุญาตจากกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช
- สัตว์น้ำ ต้องขอใบอนุญาตจากกรมกรมประมง
- พืช ต้องขอใบอนุญาตจากกรมวิชาการเกษตร
- สิ่งมีชีวิตและซากสัตว์ ต้องขอใบอนุญาตจากกรมปศุสัตว์
- ชิ้นส่วนยานพาหนะ ต้องขอใบอนุญาตจากกระทรวงอุตสาหกรรม
- อุปกรณ์โทรคมนาคม วิทยุสื่อสาร ต้องขอใบอนุญาตจากสำนักคณะกรรมการ
กิจการกระจายเสียงกิจการโทรทัศน์และกิจการคมนาคม
